19/9/11
Πολύς κόσμος, πριν τη σέντρα με τους Γάλλους, έλεγε πως η ομάδα διαθέτει το καλύτερο ρόστερ όλων των εποχών, καλό προπονητή και με τη βοήθεια του κόσμου θα κέρδιζε στο Καραισκάκης, αποκτώντας πλεονέκτημα για την πρόκριση στους δέκα έξη. Τα πράματα βέβαια δεν ήρθαν έτσι και η ομάδα, τραγική, έχασε με κάτω τα χέρια και με μια ευκαιρία σε όλη τη διάρκεια του αγώνα.
Μετά την "προσγείωση" της Ευρώπης, αντί να βάλουμε μυαλό αρχίσαμε να μιλάμε για τον υγιεινό περίπατο που μας περιμένει στην Ελλάδα (με αρχή τη Ξάνθη, που κανείς δεν υπολόγιζε) και τις ταρίφες που θα μοιράζουμε. Λες και η απαράδεκτη ομάδα της Ευρώπης ξαφνικά και για κάποιον αδιευκρίνηστο λόγο θα μεταμορφώνονταν σε σούπερ σύνολο που θα κατάπινε τους φουκαράδες ακρίτες.
Φυσικά τα πράματα δεν ήταν έτσι και χρειάστηκαν 94 λεπτά για να πάρουμε τη νίκη, όχι γιατί παίξαμε καλά αλλά γιατί στην Ελλάδα ο Ολυμπιακός είναι καταδικασμένος να νικά. Εκτός από τους τρεις βαθμούς και την καρδιά του πρωταθλητή θέλω να ξεχάσω γρήγορα το ψυχοφθόρο παιχνίδι που απεκάλυψε τόσες αδυναμίες και κενά της ομάδας που δεν έχω την υπομονή να κάτσω να τα γράψω και να βασανίσω κι άλλο τα νεύρα μου.
Σ' ένα μόνο θα σταθώ:
Στο νευρικό, άναρχο παιχνίδι που ΣΤΑΘΕΡΑ βλέπουμε από τους αγώνες της προετοιμασίας!
Αυτό πρέπει το συντομότερο δυνατό να σταματήσει γιατί θα αποβεί καταστροφικό. Οι παίκτες πρέπει να είναι ήρεμοι και συγκεντρωμένοι, να έχουν το μυαλό τους στο παιχνίδι και τις όποιες οδηγίες του προπονητή και οχι να κάνουν του κεφαλιού τους ή να επιδιώκουν την ατομική διάκριση σε βάρος της συλλογικής.
Έχουμε ακόμη ένα παιχνίδι και μετά το πρωτάθλημα διακόπτεται. Ελπίζω σε βελτίωση και μακάρι ο προπονητής να εκμεταλλευτεί τη διακοπή για να βελτιώσει τα πολλά κακώς κείμενα της ομάδας.
Καλή συνέχεια!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου