RED-DNA Dimace | "Περί παικτών και άλλων ...δαιμονίων"

Καλησπερα σε ολους,

Είμαι συντηρητικός στις κρίσεις για παίκτες γιατί πιστεύω πως παράλληλα με το ταλέντο τους, το αν θα πιάσουν σε μια ομάδα, εξαρτάται από:

1. Το αν ταιριάζουν με το στυλ ποδοσφαίρου που αυτή παίζει
2. Με τις υποδομές της (υποστήριξη, καλλιέργεια δυνατοτήτων παίκτη)
3. Με την εργατικότητα και την αφοσίωση που πρέπει να έχουν στη δουλειά τους ως επαγγελματίες.

Αυτά τα 3 πραγματάκια για μένα είναι το 80% της επιτυχίας και το ταλέντο το 20%.

Το 1. (χημεία, στυλ ποδοσφαίρου) είναι αυτονόητο: Δε μπορείς να λες πως παίζεις πχ. ποδόσφαιρο αντεπιθέσεων και να αγοράζεις αργά εξτρέμ. Δε μπορείς να λες πως παίζεις κοντρόλ και να παίρνεις παίκτες που δεν έχουν καλή κοντινή
πάσα κλπ. Σε αυτόν τον τομέα η ομάδα για χρόνια βολοδέρνει χωρίς σαφή προσανατολισμό.

Ο Βαλ, πέρυσι και φέτος, προσπαθεί να καθιερώσει ένα στυλ (ταχύτητα, πίεση ψηλά κλπ) αλλά με παίκτες όπως ο Ριέρα, ο Πάντελιτς ο Μπράβο, ο Ντουντού, κλπ η ταχύτητα ήταν μειωμένη, με παίκτες όπως ο Μιραλάς, ο Φέτφα, η πίεση όχι η πρέπουσα, κλπ, κλπ. Αυτά δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο. Όλες οι ομάδες του κόσμου έχουν τέτοιες ανισοροπιες στο ρόστερ τους. Το επικίνδυνο είναι το...

2. Η υποστήριξη και ανάδειξη παικτών (υπστήριξη: "Χολέμπα ΜΗ μαστιγώνεις το τόπι, καλέ μου", Φέτφα, έτσι θα σουτάρεις με δύναμη και ακρίβεια"). (ανάδειξη:Ο Ντιόγκος είναι καλός στο ψηλό παιχνίδι και στο δυνατό παιχνιδι προβολών από κοντά. Αυτό θα του βελτιώσουμε και θα βρούμε έναν τρόπο, ως ομάδα, να παίζουμε έτσι ώστε το ακριβό αστέρι μας να είναι όσο το δυνατό αποδοτικότερο. Ο Ριέρα δεν τον έχει τον ασβέστη... Θα παίζει λίγο πιο πίσω, για να έχει χώρο να
συγκλίνει στο κέντρο και περισσότερες επιλογές να μοιράζει τη μπάλα. κλπ. κλπ...) Όσο για το

3. Επαγγελματισμός: Οι παίκτες που παίζουν στην Ελλάδα (ντόπιοι και ξένοι) δε φαίνεται να είναι πολύ αφοσιωμένοι στη δουλειά τους και αυτό έχει να κάνει με τα καταστατικά των συλλόγων και τους όρους στα συμβόλαια τους. Πχ. Εννιά η ώρα οι παίκτες ΠΡΕΠΕΙ να είναι στα σπίτια τους. Ποιος τους τηλεφωνεί για να το διαπιστώσει. Ο παίκτης έχει ένα διαζύγιο. Ποιος ψυχολόγος αναλαμβάνει την υποστήριξή του, ώστε την Κυριάκή να μπορεί να παίξει στο Χ ντέρπυ. Ο παίκτης έχει τάση να παίρνει εύκολα βάρος. Που είναι ο διατροφολόγος που σε καθημερινή βάση, μαζί του, θα αντιμετωπίσει
το πρόβλημα. Ο παίκτης δεν αφομιώνει καλά τα συστήματα (αυτό πια κι αν το έχουμε δει στην ομάδα...) Που είναι ο αναλυτής συστημάτων για να δουλέψει μαζί του πρακτικά και με οπτικοακουστικό υλικό το πρόβλημα? Κλπ. Κλπ... Καταλαβαίνετε λοιπόν, πως οι παίκτες όπως τους παίζεις, χορεύουν.

Αναλογιζόμενοι τα πάνω ας μην κάνουμε εύκολες κρίσεις. Εγώ προσωπικά λέω: Αν ένας παίκτης δεν πιάσει στην Άρσεναλ, στη Μάντσεστερ, στη Μπάγερν κλπ, μάλλον δεν είναι καλός. Γιατί: Μα γιατί είχε τα πάντα και απέτυχε. (πράμα που σε μας απλά δεν ισχύει)....